Canım sevgilim;
Burası bir akıl hastanesinin dördüncü katı,
Sana bu satırları buradan yazıyorum
Bu sana yazdığım kaçıncı mektup bilmiyorum
Yokluğuna alışamadığım,
Ve hayalin ile yaşadığım,
İsmini sayıkladığım...



Sana benzeyen birini gördüğümde ağladığım için burdayım
Kimse anlamıyor beni,
Deli olduğumu düşünüyorlar,
Sana geleceğimi söylüyorum
Bağlıyorlar beni,
Kendimde değilmişim,
Gidemezmişim,
Göremezmişim,
Öldüğünü kabul edecekmişim...



O ölmedi diyorum,
Ağlıyorum...
Öldü diyorlar,
Dönmeyecekmişsin,
Ellerini tutamayacakmışım,
Gözlerine bakamayacakmışım,
Sarılamayacakmışım sana,
Dokunamayacakmışım,
İyileşene kadar burda kalacakmışım...
Ben deli değilim diyorum anlamıyorlar,
Hemşireler geliyor yanıma
Acıyan gözlerle bakıyorlar bana,
Oturup anlatıyorum onlara,
Beni bekliyor diyorum,
Özlemiştir, merak etmiştir,
Onlar da ağlamaya başlıyor.



Sana bu mektubu
Bir akıl hastanesinin dördüncü katından yazıyorum,
Yokluğunu yaşıyorum,
Yaşadığını biliyorum,
Biliyorum gitmedin,
Bizi ayıracaklarını sanıyorlar
Ayıramazlar biliyorum
Mevsim kış,
Üşüyor musun?
Hava soğuk,
Kar var Ankara’da,
Ellerin buz tutmuştur şimdi
Ellerini tutmalıyım,
Isıtmam lazım,
Üşüyorsun biliyoum
Montumu vermeliyim sana,
Gelmeliyim diyorum
Biliyorum sende özledin beni
Merak etme iyiyim ben
Sadece gelemediğim için affet beni
Dedim ya,
Bu sana yazdığım kaçıncı mektup bilmiyorum
Sen neden cevap yollamadın hala?
Yoksa göndermiyorlar mı mektuplarımı sana?
Yada;
Sen yazıyorsun da bana mı vermiyorlar?
Adresi daha iyi yazıyorum buraya,
Altınada özellikle tarif ediyorum,
Bulmaları kolay olsun diye seni,
Oysa ki Ankara’da hangi postacıya sorsan bilir evini,
Acele cevap bekliyorum birtanem
Seni çok seviyorum...



Adres: Karşıyaka mezarlığı 2. kapıdaki caminin hemen iki üstünden sola dönünce

Büyük harflerle yazıyor işte: ’ AŞKIM ÖLMEDİN’ diye...