Herşeyi ansızın siliveren kalem kaderi baştan yazar mı ?
Kalmışım kuru kırılan yüreğin yamacında;
Ne bir dere akar yakınından ; Ne de vefa gelir uzaklardan. Yazı beklemek benim işim olsun ... Sonbaharı geçmiş kışı bulmuş herşeyde . Bilmek zor değil sevgiyi . Yaşamak lazım o çarpıntıları. Evine kapanmış sevinçlerim ; Güneşin doğmasına daha var belkide ; Yapraklar savrulurken etrafa... Bende isyanı koparmışım mevsimlerime. Küskün mü mutluluklar bana ? Penceremde oturdum hala , Gelmeyen yazımı bekliyorum. Açmayan çiçeklerime üzülüyorum. Elimde ümitlerim dönüp durmaktayım ; Talihi dönmeyen dünyamda ! |
duyguların mevsimlerle dışa vurumunu başarılı bir şekilde işlemişsiniz ..beğeniyle okudum.
tebrik ediyorum