Eğer ki hiç sevmiyorsan şayet
Senin için bir zül olduğuma inanırım
Sen dilemediğin halde mahkûm ettim sanırım
Kendi halime acırım, talihsizliğimle baş başa kalırım

Ne sen sor ve ne de ben söyleyeyim
Sevdamın hazzını yaşayan bir divane çareyim
Aşkın serinliğinde yanan virane bir âdemi beşerim
Nefsin esintisini dışlayan vicdan acısını yaşayan canım

Sana daha ne diyebilirim ki hazanım
Sanki can içinde yaşayan bir canın aynasıyım
Duyduğum sitemlerle perişanlığı yaşayan bühtanım
Senin acına çare olamayan sefil bir âdemi mutlak olanım

Kederimle yaşarım, sukutuma kanarım
Yadettiğim nispette yaşayanım, figanıma yanayım
Ruhumun firkati adına ah u zarım, nasibin ahına adayım
Söyle şimdi kime sorayım, hicranımla mı bu nefesi bırakayım

Sokaklar ne kadar sessiz, ağaçlar yarsız
İçimin her sızlamasında sancılarım vicdansız ve arsız
Sukut ederim, bir ömür boyuı bükerim, umutları kime söylerim
Sabırla yol almaya çalışırım, kanaat etmeye çaresiz kalır,ağlarım

Hiç ses etmemeliyim, edebimle göçmeliyim
Artık çok fersiz gözlerim, takatsiz kaldı bu dizlerim
Hazanın her kadresinde umudumu ararım, soldu lahzalarım
Halime yanarım, ruhumun ve kalbimin bizarlığını hal diliyle yazarım

Mustafa Cilasun