Tüm İstanbul’un yükü omuzlarımda gibi
Sahilin sesi sahiden güzel miydi
Üç beş dipnot kalsın senden
Sevgi sözlerinden sun bir demeti

Söz susarım
Suskunluğumla boğarım kendimi
Kilitlerim dilimi
Yeri gelir ben bile bilemem kendimi

Biz, biz değildik aslında
Sadece sen
Sadece bendik
Biz bunu bir türlü kabullenemedik

Sonra sustuk
En iyi yaptığımız şeydi bu
Hep sustuk
Hep nefret kustuk

Silerdik hep gözdeki yaşı
Bir nevi alışkanlık oldu bu bizde
Bir gün ağlamasam, seni unutmuş sanıp
Yer bitirirdim kendimi

Şimdi git
Bir türlü gelemediğin gibi
Şimdi git
Uygula en iyi yaptığın ikinci şeyi

Sitemsin artık odamın duvarlarında
Kat kat boyalar vursamda üzerine
Gitmiyorsun bir türlü
Kapanmıyor bu leke

Yıkmalı mıyım duvarlarımı
Yoksa unutmalı mıyım yalanlarını
Sevda, aşk, sen ve ben
Silmeliydik bir şıkkı

Kaçak bir gecekondu gibiydik
Gelip geçici yani
Ayrılığı üzerlerine üst bilmiş
Cümlelerle yaktık ya bizi

Bizi unut
Sen ve ben yok artık
Firariyiz artık bu kentin sokaklarında
Bakışlarımız yakalamamalı seni, beni



Yoksa dayanılmaz olur
Sırt dönemem sen misali
Unutamam ben
Düşlerde büyüttüğüm karakteri

Şimdi git
Bir türlü gelemediğin gibi
Şimdi git
Uygula en iyi yaptığın ikinci şeyi


AnTi LoWe …

( 23 / 12 / 2010 )