Gülibrişim, cennet bahçesinin süsü,
Gülibrişim, sevgilerin görüntüsü;
Gülibrişim, gönlümde açan bir çiçek,
Gülibrişim, ilgimin ipek örtüsü...

Sen, alev gibi açmış bir gülibrişim,
Alevlerinle tutuşmak benim işim.

Salkım saçak açarsın, bahara yaza,
“Şair” seni anlatamaz yaza yaza;
Yeşil kırmızı atlassın bu dünyaya,
Albeni olursun maviye beyaza.

Sen inciler üreten bir gülibrişim,
İncileri ipe dizmek benim işim.

Yaprağın sanat eseri, dizi dizi,
Çiçeğin efsunlu düşlerimin gizi;
Gözlerinden bir damla düşecek olsa,
Şerbete dönderir bir tuzlu denizi.

Sen taze sürgün veren bir gülibrişim,
Seni aşkımla sulamak benim işim.

Çiçek misin hayal mi, yoksa rüya mı?
Başkasına yer yok, doldurdun rüyamı;
İsimleri cisimleri bilmez oldum,
Gülibrişim doldurdu bütün dünyamı.

Sen püskül püskül açan bir gülibrişim,
Doya doya koklamak da benim işim.

Ölürsem ah u zarımda gülibrişim,
Uzanırsam mezarımda gülibrişim;
Dünya dolusu güzel çiçek olsa da,
Teksin benim nazarımda, gülibrişim!

Sen Rabbım’ın hikmetisin gülibrişim,
Yolum ışıdı, şükür seni sevmişim!..

Ekrem Şama