Bir akşamüstüydü,
Eskilerden kalan yalnızlık resimlerimi yaktım
Meğer parmaklarımdan kayıvermiş bir gençliği de yakmışım.

Sabır katarına astığım gözyaşlarımsa alıp başını gider
Bir diyardan ötekine
Afrika da Nil sanırsın
Ege’de menderes
Amik’ten Asi
Gidiş, senin ardından gelme hevesidir.


Yıldızların hüzünlü seyirlerinde
ve İstanbul’dayım
Sahilde belediye hayratında
Bir bank’a donuklaştırdığım harfler
Ayrılığın a’sı
Meğerse kazımışım anlamsızlığı.
Şaşmamak lazım
Ruhlar dar bedenlerde
Apayrı çekmekte yalnızlığı

Ecnebiler gezerken Yeni cami içinde şadırvan,
Dışında ak güvercinler, boğazda martılar yalnızdı.
İstanbul’u seviyorum benim gibi yalnız ve ıssızdı
Galata bir akşam üstü yine yakıyordu ışıklarını
Mezarlar, şadırvanlar, yalılar, kayıklar acımasıydı
ve o an her yerde
Belki de
eskilerden kalan yalnızlık resimleri yakılıyordu.

..
....
.....
çırak