ACIRIM
ACIRIM
Küçücük yaşımda anlam bilmeden Dağa taşa yazdığıma acırım Yaylanın başına Devrim yazarak Çimlerini kazdığıma acırım Bir oyuna alet olduk bilmeden Oligarşi kahrol yazardık neden Faşist olur bize itiraz eden Elde sopa azdığıma acırım Okulu bırakıp Şavşat’tan kaçtım Gurbette yeniden bir sayfa açtım Kökü sağlam duran güçlü ağaçtım İçip, içip sızdığıma acırım Şimdi oldu benim Sakarya yurdum Yaş kırka gelince kafama vurdum Bu düzene birçok sorular sordum Boşu boşa kızdığıma acırım Çileli’yim kutsal elbette yurdum Taş sapanla gönül kuşumu vurdum Vatanıma dair hayaller kurdum Ümitleri bozduğuma acırım |
Yaşamış gibi hissettiniz, belki mertçe de yaşadınız. Delikanlı tavrı budur, Erdal Dursun kardeşim.
Kutlarım. Selam ve muhabbetlerimle...