gözümden hiç gitmeyen bir düşün karanlığı
içimde ıssızlığın havlama yalnızlığı
yükseliyor gitgide kül doluyor gökyüzü
bu yağmur sıkınsı ruhuma dar geliyor..

geliş gibi gitmiyor derimde katran dertler
aşikar gün gibi karşımda çaresizlik
uyu diyor gözlerim tavanda iz sayıyor
babamın zor dersleri yüzüme ters bakıyor..

şimdi dünya ne küçük birkaç saat ötede
sanki görünecek karşımda bildik herkes
bir rüya gibi telden gidiyor sesler sesler
aklımdan geçirdiğim teker teker oluyor..

diyorlarki boşversek kalmaz bizede dünya
geçiyor elimizden zaman denen hazine
ne kadar çiçek dersen yarına hep soluyor
yalanlığın besbelli can tutuşup yanıyor..

aynaya sabah gece, tersten baktım yüzüme
kapanmış kapılarım ışıksız odalarım
biliyorum bu oynun hep aynıdır sonları
ne atarsak atalım bize hep dü geliyor

düşen yapraktan sonra yanıyor, karanlıklar yanıyor..

münir s.güresen
11/11/2010
izmir