Hayat mı yordu sen mi söyleyemem bilemem.
Bu yolculuğa çıkarken belki hiç dönemem.
Sen yordun dersem ya inkâr edersen.
Gelecekten hak istersen vardığım yerde gülemem.
Gittiğim yer meçhul ama yalan söyleyemem.
Sen yordun dersem sakın alınma.
Vakit geçmiş sen yordun hayat yordu yorgunum bilesin.

Önemlimi geçmişim veya senin yorman.
Ben doğarken o uzun yoldan zaten yorgun gelmişim.
Çok uzaktı geldiğim yer şimdi nasıl dönerim.
Asıl dönüş yolu aklıma geldiğinden yorgunum.
Sen yordun dersem sakın alınma.
Vakit geçmiş sen yordun hayat yordu yorgunum bilesin.

O uzun yoldan gelirken tek başınaydım.
Şimdi dönüşte bakıyorum yine kimse yok.
O zaman aklım ermiyor çok hızlı gelmiştim.
Şimdi takatim yok dayanaksız gidemiyorum.
Elimdeki asayı da aldınız hadi bu yoldan dediniz.
Ne fenerim var nede pusulam.
Üstelik gözlerimde görmüyor hava hep puslu olacakmış.
Sen yordun dersem sakın alınma.
Vakit geçmiş sen yordun hayat yordu yorgunum bilesin.

Hep gidenlere nasılsa yaşadın uğurlar ola git derdim.
Hiç kimse gitmek istemez korkar yüzü hüzün dolardı.
Güler ne var bunda korkacak der anlamsız bakardım.
Şimdi ben geldiğim yeri biliyorum. Korkmadan giderim.
Birazcık takatim olsun birde elimde dayanak istiyorum.
Sen yordun dersem sakın alınma.
Vakit geçmiş sen yordun hayat yordu yorgunum bilesin.

İstemem artık dayanak güneşin ışığı bana yetiyor.
Baharda açan tomurcuk gibi sanki canlandım.
Birazcık mola verdim içimi de döktüm iyi geldi.
Sakın rahatsız etti demeyin yeter.
Nereden geldi bu adam nereye gider demeyin.
Bir gün gelecek herkes dayanaksız gidecek.
Güneşli havayı bulan hep canlanıp gülecek.
Yaşamda hep pusluydu hava açıldı ne güzel denecek.
Giderken ben yolda kendi kendime söyleniyorum.
Sen yordun dersem sakın alınma.
Vakit geçmiş sen yordun hayat yordu yorgunum bilesin.
Mehmet ACET
**Yaşadığım Dünya adlı kitabımda yayınlanmıştır.**