KalemAşkı yazmak istedim, Elimdeki kalem, Önce pembe, Sonra, Siyah yazdı. Sevgiyi yazarken, Yumuşadı, Avucumun içinde, Mayıştı kaldı. Sadakati yazarken, Ucu, Eğri, büğrü, Yamuk, yumuk oldu. Dürüstlük deyince, Takıldı kaldı, Haddini aştı, yazmamaya başladı. Cesareti yazarken, Titremeye başladı, Panikle, Parmaklarımdan kayıp, Sayfalara sığındı. Mertlik deyince, Çok keyiflendi, Alay edercesine, Arkasını dönüp, Oynamaya başladı. Yalanı yazarken, Öyle yüklendi ki, Sayfaya, Yırtarcasına, Şaşırıp kaldım. Sonuncusu, Çok komikti, ’Vefa’yı yazarken, Elimdeki kalem, Gülmekten kırıldı. Süheyl Türkoğlu |