DERMANSIZ MEVSİMTenimi rüzgârlar, acıtır yalar Figanım dermansız, mevsimde solar Titrerim yalnızlık, haline dalar Figanım dermansız, mevsimde solar Çisiler yağmurlar, bedeni ıslar Bitmiyor yorduğum, kafamdaki uslar Durmuyor inleyen, dilimdeki suslar Figanım dermansız, mevsimde solar Karalar bağladım, üstüne başım Akmıyor kurumuş, gözümden yaşım Katıksız kalınca, ocağımda aşım Figanım dermansız, mevsimde solar Yorgundur dermanım, mecalsiz yürür İsteksiz ararım, bastonum sürür Doludur yüreğim, küreksiz kürür Figanım dermansız, mevsimde solar Taşıma yazmayın, günsüzce bahtım Bulamam arayıp, oturacak tahtım Tükenir geçtikçe, eriyen vahtım Figanım dermansız, mevsimde solar Uçuşur yapraklar, kopunca daldan Anlamaz zalimler, çektiğim haldan Lezzeti alamam, yediğim baldan Figanım dermansız, mevsimde solar Çigan’dır çalınan, sazımda ezgim Dağarcık doludur, yazılmaz bezgim Arif’im böylemi, seninde yazgın Figanım dermansız, mevsimde solar Arif BARAN ŞİRİME SES OLAN HÜZÜN ŞAİRİ NİĞMET YILDIZ ABLAMA SONSUZ TEŞEKKÜRLER SAYĞILAR |
Ne güzel bir mısra.
Adeta tek başına br şiir.
Köküne bağlı olanlara rüzgarlar, fırtanalar asla zararlı olamaz.
Tarihimize, kültürümüze bağlı olmak şart.
Ustanın dediği gibi; Uçuşur yapraklar, kopunca daldan.
Tebrikler.
Teşekkürler usta.