İŞTE GÜZ BÖYLE.Şimdi hazan vakti, düşer yapraklar. Yeşilden sarıya, döndü topraklar. Son güller üşüdü, döktü yaprağı. Onlarda seviyor, kara toprağı. Ekimin sonudur, kışta yaklaştı. On kasım gelince, millet ağlaştı. Kaybetmişti vatan, Atatürk ünü. Onun isteğidir, koru ülkünü. Cumhuriyet ile, onurlandık biz. Gülüyor ülkemde, bakın her bir yüz. Hem sevinç, hem hüzün, böyledir hazan. Yüce Mevla ancak, yaratan yazan. Sen yiğit milletsin, koru özünü. Ayırma düşmandan, sakın gözünü. Alsan da dünyayı, verme yurdunu. Ebedi kalırsın, ülkün durdu mu. Atadan nasihat, unutma sakın. Devşirme olana, olmayın yakın. Bölücü hainle, olur mu birlik. Türkoğlu Türksün sen, orada dirlik. Her yer düşman dolu, içte ve dışta. Doğru durmuyorlar, şu kara kışta. Birde yoksulluk var, derdimiz pek çok. Hak hukuk adalet, arasan da yok. Bir bir çıkacaktır, atasözleri. İçte var dışta var, saklı gizleri. Fırsat verme sakın, cahil yobaza. Ülkeyi böldürüp, kalma ayaza. Türkmendağlı der ki, dikkat etmeli. Gerici zihniyet, artık bitmeli. Özünde ara sen, kutsal gücünü. Ey ülkem Allah a, çevir yüzünü. HİLMİ CAN. 29.EKİM.2010. (3035) |