ORTALARDA KALANLAR!Ortada, tek başına kala kalanlar Sahipsiz Ayaksız Kalpleri kırık, ayakkabıları sahipsiz Kimsesiz Çocuklar da ortada, boynu bükük ve sessiz Vatan da nerde, sahipsiz Hamburgerler, şişkin avurtlarda Şişkolaşan dimağlarımız da beyinsiz Gözleri var; abur cubur da dalar, rastgele Arsız Elleri de durmaz, karıştırır her an hergele Evi, mahallesi, köyü, şehir’i, ülkesi kayıp Cibiliyetsiz Medeniyet diye, pisliğe sarılır hayasız Allahsız Ana, baba, saygı, sevgi, emek, vefa ayıp Nerede bir hayasızlık var salınıp Hayat olmuş çirkeflerde, belden aşağı Hiç de çekmeyi düşünemez, uçkurunu Dönmenin uşağı Artık yürüyemem ki, başım da dikçe aslımızdandan Sümsük de aslan kesildi, buralar da velhasılı İntaharı başlattı, içimizden ve dışımızdan İt saray da, vatanın insanı ağaca asılı Irkçılık diyerek; din örf ve adetler, insanlığımız, itin pazarında kaldı Düşman kardeşler gibi, akrabalığımız da ortalık da yakıldı Namusu kayıp Ar’ı ayıp Ana, inek memesi Baba, eşek küfesi Haya da ki nesi? Yuvalar talancasına Aileler başka mekanlarda Herkes de kendi yollarında Tineri kokla Ortalıkta, hopla yavrum hopla Duy be dostum; gönlünden akan, Hakk’ın pakça sesini Başın çevir de bir düşün hainin pis cilvesini Allah emrinden kopanlar, yer tokadı ensesine Leşe giden, geride ne kalmış baksın kesesine "Ar ile uslanmıyan elbet de edilecek tekdir Tekdir de uslanmıyan itin hakkı da kötekdir" Bu vatanımın da, has ekmeğini yiyip de ŞEHİTLERİMİZİN; kanların da zevk edenler Bir gün de Hakk’ın vakti de vuku’a eriş de Bir bir yedikleri kusturulur da giderler ORTALARDA KALANLAR; BİR DİNLEYİN, TÜM SÖZÜM DE SİZE UYANIP DA; BELKİ GELİRSİNİZ DİYEREK, KENDİNİZ DE DİZE... (27.11.2010)AZAP... |
En kalbi selam ve saygılarımla...