kıyısında yaşıyordu hayatın
kendince.
herşeye sahipti,her şeye ragmen.
bir tek yüregi boştu, arıyordu,
çıktı karşısına bir güzel kadın.
tam aradıgı gibi,
belki de aptaldı adam.
hiç aşık olmamıştı ki,
aşkıda bilmiyordu hiç.
ve
delicesine tutuldu kadına,
kadında ona (veya öyle sandı adam)
aldı çıkardı kadını buludugu ortamdan,
bag bozumu kirli kaldırımlardamn,
agzı leş kokan müsveddelerden,
kirli şarap şişelerinden.
devam etti aşkları türlü zorluklara ragmen,
hiç bir şey esirgemedi
adam,
yaşamak istedigi her şeyi sundu kadına.
bir gün.
şeytanmı girdi kadının kanına,
yoksa şeytanı mı uyandı,
belkide sıkılmıştı adamdan.
ne zaman şeytan girmi,şti ruhuna
bir sel felaketinde mi
inşaat işçilerinin yanık seslerini duyuncamı
yoksa o nasırlı elleri görüncemi.
o masum
o sevdalı
o mahzun
kadın gitmişti adamın parasıkalmayınca
aşkı da bitmişti o zaman kadının.
ve kadın
klevyeye ilk dokunuşunda
kaderini yazmaya başlamıştı artık.
araya günleri
ayları, yılları koydu kadın,
adam anladı ama
gec anladı her şeyi.
kadın ruhunu şeytana sattı
bedeli ne kadar
yoksa kanlı yastıkmı