3
Yorum
0
Beğeni
5,0
Puan
879
Okunma
Tüketilmiş emeğin,
Ardında oluşan kara izlerdi
Beynimden silemediklerim.
Umut yolcularıydılar halbuki
Yurtlarından çıkıp gelmişti kimisi.
Başlarına dikilen kahyalarıyla
Sona ermişti bekledikleri.
Kimisi ekinde, buğdayda
Kimisi ise masanın tam ucunda
Alın terini koyacaktı,
Hiç soluksuz orta yere.
Sürgün yemiş kartallar gibi,
Kanatlarını kırmışlardı grevde.
Umutla ürettikleri belki bir nakış,
Belki de sıradan bir kamıştı alabildiğince
biliyorlardı ki bir ekimin bitimi,
kötek gösterilecekti vahşice.
Çalınmış zaman, yitirilmiş duygular
Üretim içinde harcananlar.
Değildi sadece geride yaşananlar.
Ekmek kapısında kula kulluk
Etmenin ağır faturasıydı hesaplaşmalar.
5.0
100% (1)
Cevap Yaz