''...Göğe yükselirken, ruhlar hergece
Ölü bedenlerin sağ bekçisiyim.
Varlığı imkansız, yada bilmece
Kimliksiz suçların, kelepçesiyim...''

Hayata, hayatın içinde olup bitene mazlumun, mağdurun yazgısından bakmalı her şair...
Büyük bir karmaşa içerisinde ve nakit ödemeden ibaret yaşanan aşkların, heba edilenin, çürüyenin, yazgısından bakmalı...Yaşamdan damıtmalı her şair şiirini...
Şiirini kardığı harcın içinde duran, o söylemin, o izleğin dışına taşımayan...Çünkü dışarısı geniş bir hapis-haneye çevrilmişse ve kimseler kafasındaki, karakol ve hapis-haneleri yıkmaya uğraşmıyorsa toplum artık zindan da değil/zindan toplumun beynindedir...Bir fıransız yazar şöyle diyordu '' bir yerde zulüm var ise ve mağdur zulme baş-kaldırmıyorsa, mağdurun tek çaresi celladına aşık olmasıdır!..''

''Kimliksiz suçların kelepçesi''

Bana yakın bir şiirdi ve hiç kuşkusuz, tartışılmaz güzeldi...
(SAYGIYLA...)