Bir gün
Mavi umutları alıp
Gökyüzünü ağlatırsam gidiyorum diye
Sakın beni öldü bilme ey yâr..
Bedenim, ayrılsa da ruhumdan,
Ben hic ölmeyeceğim varlığında...
Aldığın nefeste,
Gülümsediğinde gamzelerinde,
Hep " sana " yaşıyor olacağım...

Uzaklardan her gece,
Yıldızları taç yapıp geleceğim..
Ilık meltemlerle sarılıp
Koynuna Cennetin gülleri sereceğim.
Ne olur öldü bilme beni ey yâr.
Baktıgın her yerde seninleyim...
Gececegin yolları gözyaşlarımı yıkayıp
Ayaklarının altına uzatacagım bedenimi...
Ve bir gün sen aglarsan
Kirpiklerin bir an evvel kurusun diye
Gözlerinin neminde yakacagım yüregimi....

Bir kez bile
Üşümüş ellerimi tutamayacaksın..
Bir kez bile
Umut kokan yüreğimi dokunamayacaksın...
Sabret ey gönül,
Semaya kaldır yüzünü..
Ben ve kücük kızımız
Sana gülümsüyor olacağız yıldızların arasından...

Dilimde bestelenmiş türküydü saçların...
Cenneti hayal ettirirdi o bakışların...
Ve hep umut kokardı avuçların...
Ve şimdi ağlama zamanı degil ,
Gülümse ne olur...
Toprağımı ıslatmasın yaşların.
Bir avuc gülüşünle ısınırım ben.
Karanlık düşerse de yüreğime,
Sen unutma ki;
Gözlerinde hiç ölmedim ki...

23.05.2006