1979 yılında trafik kazasında yukardaki resimde görülen köprünün yanında kaybettiğimiz kardeşimin ANISINA.....

15 Yaşımda başladı benim yalnızlığım
Yanımdaki fidanın devrilmesiyle
Annemin feryatları dinmiyordu

Babamın, fidanını toprağa verirken feryatları,
kulağımda hala
Yıl 1979.Benim yalnızlığımın başlama zamanı
Hazin bir kazaydı

Oysa onu kundaktan teslim almıştım, annemden
Dokuz yaşına kadar ben bakmıştım
Annem günlük tarla bağ bahçe işlerine giderdi

Anne sütü yerine şerbet,meme yerine
Bez parçasının içine sardığım şekeri emzirim.

yokluk işte,yalancı meme bile,bulamadığımız zamanlar.
O aklıma geldiği zaman başlıyor, benim yalnızlığım
Engel olamıyorum göz pınarlarımın akmasına
Sel olup yağıyor gönlüme her defasında.

Fidanımız gürbüz bir çocuktu,ürkek bakışlıydı
Apansız bir zamanda çıktı hayatımızdan
Onun gidişiyle başladı, ruhumdaki yanlızlık
Ellerimle toprağına-yal bir fidanda ben oldum

Yaşı bana yakın o dokuz ben onbeşindeydim
Dostlar onun gidişi, benim yalnızlığımın başlama saati
Ozaman anlamıştım et ile tırnak gibiymiş kardeş
etimden tırnağımı söktüler, sızladı yüreğim

Trafik kazasıydı ruhum yara almıştı
Yanlızlığım başlamıştı.
Gönlüm kanıyor, bir yanım ağlıyordu
Hüseyinim, canımı özledim, torak kokan
Bedeninle,
bir kez olsun sarılsaysaydım...

.....Bitsin yanlızlığımın yüreğimin sancısı
Yüce rabbim. benden çok sevmişki almış. dokuzunda benden seni....