Dünyanın düzeni bozulmuş gitmiş
Tükenmiş dostluklar, saygı kalmamış
Nerede insanlık, kaybolup bitmiş
Sönmüş bütün aşklar, sevgi kalmamış

Gönül dünyamızın saati durmuş
Bütün hatıralar bir bir kaybolmuş
Bülbüller şakımaz, gül açmaz olmuş
Solmuş tüm çiçekler, rengi kalmamış

Yüzüne hiç bakmaz selam verince
Hemen yüzü güler, işi düşünce
Bu nasıl kardeşlik, nasıl işkence
Sevenin dostuna dengi kalmamış

Yalana karışmış sevdalı gözler
Dünya hasret kalır, doğruyu özler
Kalemler kırılmış, bitmiş tüm sözler
Kitaba yazacak yazı kalmamış

Gözyaşı sel olmuş, yüzler gülmüyor
Boşa koysan dolmaz, dolu almıyor
Menfaat olmadan iş yürümüyor
Dostun arkadaşa nazı kalmamış
*
Sevinçle yaşarken seneyi ayı
Mutluluk götürmüş dünyadan payı
Üzüntü ve keder sarmış dünyayı
Artık çekilecek çile kalmamış

Ümit ÇAPACIOĞLU