Sessiz Çığlıklarım, Boranlaşan AğıtlarımYar… Bir korku var içimde, Haşyet ve gamın Görünmeyen o çehresinde Her ne kadar Esrarını hiç bilmesem de, Her vakit umut var bu sinemde Şevkin hasreti, aşkın firkati, Niyazın vecdi var hüzünlü nefesimde Bu kadar sessizliğin vicdanında Ruhumun feryadını söylemesem de Hazan Vakti mi kalbimin İnşiraha umut bağlayan Ve ağlayan hali, nedir Seccademin bu suskunluğu Nefsime ibret olmuyor Ölüm ne söylüyor, Ezan neye davet ediyor Zafiyet içimdedir hani Gün biter, mühlet kefalet ister, Son nefes için ağlamak, ne timsali Kalktım Bir müddetliğine yatağımdan, Lakin hiç mecalim yok sanki Adeta hastayım, Nefes nefese koşan Bir at misali yastayım, ey ati Hikâyeler hücum ediyor afakıma, Bir el uzatan kalmadı saklı hali Babam seccadede gitti, Annem yanına defnedildi ses yok sanki Ey umutlarım, Sessiz çığlıklarım, Boran kokan ağıtlarım aşk hani Nefesime şahit olan Ve vicdanımda duyulan Bir sevda vardı sanki Ey aidiyetim sessizdir cehdim, İhsan için gayret yok bu an ki gibi Derdin gamı, çilenin açtığı Feyizli kapı hani, bir yudum su ver saki Ne vakit Açılacaktır gönül kapım, Kalbim çok kuru akmıyor yaşım İhsan ve inşirahtan uzaklaşan Her anım ve nedamet içinde ki ahım Bilmem ki nasıl yalvarayım, Hangi teslimiyetle el açayım utanırım Ne nar korkusu, ne umudun yılgın Bırakan sorgusu kime anlatırım Mustafa Cilasun |