DEMİR TAVINDA DÖVÜLÜR
demir tavın da dövülürken usul usul,
çekiç sesleri arasında aglar hüzün. damlayan alıon terine karışır yaşlar, neyin nagmelerine boyun eyer, sessizlik. sessizlige gömülür yürek, konuşmaz dil; anlatır hüzün sessizliginde acıları bir,bir. bazen bir damla yaş alır götürür uzaklara. yürekler yanar, acılar çogalır,deniz gibi, yitirilen ana gelir, b aba gelir, yar gelir akıla, dindirmez acıları, ne kelimeler ne teselliler. demirin tavında dövülmesi gibi erir yürekler, boyun eyer çekice demir, yüregi har olmuş gibi. arzın şafagını aglatsada gözyaşlarım, yagmurlarda silemez yüregimdeki senleri. b ehruze aşkına kurusada gülistanlar, mahzun i yüzümü güldürmez bu dünyada hiç bir şey. atilla durukan |