GİTTİN
GİTTİN
Yar seninle böylemiydi ahtımız yar Kim derdi ki bu günler bir gün beni bulacak Bunca kavlin üstüne bu sonucu kim umar Umsaydın eğer inan olmaz idin böyle tarumar Böyle olacağını bilmedim, kim bilecek Hiçbir şey demeden, bir söz bile bırakmadan Ansızın çekip gittin hiç arkana bakmadan Gözlerim ardından ağladı, ağladı her gün Yüreğim kahrından sustu o susuş Bu ne acayip bu ne anlamsız bir yol tutuş Bilmiyorum bildin mi tam yoksa hiç bilmedin mi Yaşarken yaşadıklarımızın bizim için adını Kesin olan bir şey var: İnanmadın sen asla ikimize Bir ben kaldım birde yaralı yürek Düşürdün ikimizi birbirimize Sevgimizin hatırına keşke böyle yapmasaydın Ya kalıntılarını toparlayıp yaksaydın Ya da takip için belirli bir iz bıraksaydın Şimdi hem bendesin hem uzaklarda Bu muamma yakıp kavurur benliğimi Her soluk alışımda derim: Şimdi yine mi Yine mi zavallı kalbim ağrıyacak Batırdığın hançerin yarası hala sıcak Bilmiyorum bu yara nasıl kabuk tutacak Bilmiyorum sevdiğim sonumuz ne olacak Şimdi ben ne yapacağım ya da ne yapabilirim Gitsem diyorum buralardan, bende çekip gitsem Hiç bilmediğim, asla bilinmediğim yerlere Karışsam diyorum, karışsam daha büyük şerlere Seni unutmanın bir yolu olmalı değil midir Benim için yeni bir başlangıç yok Umutlarımı taşıyan ne üveyik ne kırlangıç yok Biliyorum artık güneşim hiç doğmayacak Kendimi atayım desem şu dağlar yutan Çoruh’a İnan o bile adam yerine koyup boğmayacak İhsan POLAT 08.11.2010 İspir |