Dönmüyor Anne
DÖNMÜYOR ANNE
Mezarlıkta ağlayan, birini görürsen Belki de o benim için, ağlıyor anne Ellerini öpmeden, burada ölürsem Bana hakkını helal et, dönemem anne Beni arayan varsa, mezarlıkta bulsun Sevdiğime de saçını başını yolsun Mezarıma ektiğiniz, karanfil olsun Gelir gider mezarımı, sularsın anne Mezarımın başına, bir selvi dikilsin Ecel geldi gidiyorum, dünya yıkılsın Geceleri başucumda, mumlar yakılsın Orası çok karanlıktır, korkarım anne Adım Midayet’tir benim, yatarım handa Bir umut bile kalmadı, çıkmayan canda Adım şanım kalsada, bu yalan dünyada Sakın ağlama, gidenler dönmüyor anne (0450) Ocak 2001 Şair Midayet Kara |
Selamlar saygılar