GÜNEŞİ ÖZLÜYORUM
İmbikten süzülerek arınmış altın hali güneşin,
saçlarında toplanmış ışıkları, gözlerinin maviliğinde deniz, yelelerinde altın sarısını, gözlerinde maviliğini sevdim denizin. Bir umudun tükenişidir oysa gece, göz göze yabancı, göz gözü görmez, kaldırımlar yürümüyor benimle, eziliyorlar altında ayaklarımın taşlar, kötü niyetleri örter saklamaz ihanetleri karanlıklar. Kuruyor koca çınar, bütün sisleri toplanmış yer kürenin, ortaya çıktı saklananlar, puslu havayı severmiş kurt, yarasa, karanlığını mağranın, köstebek altını toprağın. Ürperirim, titrerim, kederim artar karanlık basımında, ben her zaman kendi adıma güneşi özlüyorum, güneşi yılın On Kasımında... 8 Kasım 2010 |
Sayılarımla