5. MEVSİM’im
İlkbaharda nisan yağmuru yağar ya ince ince,
Ardında toprak kokusu bırakarak, Ve sonrası rengârenk gökkuşağı, Sen benim rengârenk gökkuşağım; canımsın Yazın her yer rengârenk olur ya, İnsanlar, tabiat her şey… Ve yollar türlü türlü gül kokusu, Sen benim bitanecik gülüm; canımsın Sonbaharda sararır solar ya yapraklar, Aheste aheste veda eder ya dalına, En son bir yaprak direnir ya rüzgâra, Sen benim solmayan yaprağım; canımsın. Kışın bembeyaz kar yağar ya, Etraf tertemiz günahsız bir çocuk gibi, Ve bir kardelen yetişir karlar arasından, Sen benim kar altında büyüyen kardelenim; canımsın. Herkesin farklı bir yönü vardır ya, En sevinçli, en çocuksu… Ve insanı başka iklimlere götürür ya birisi, İşte sen benim 5. mevsimim; canımsın. Bitanecuğum’a |
Etraf tertemiz günahsız bir çocuk gibi,
Ve bir kardelen yetişir karlar arasından,
Sen benim kar altında büyüyen kardelenim; canımsın.
tebrikler..çok güzeldi..kutlarım kalemi...saygılar..