Sisli bir kasım akşamında
arkama bırakılandı isimsiz sokaklar
tuvallerde bir başına dolaşan
bıkmışlık tünerdi gölgelerine
gözlerinde hüznün değişmez tebessümü
doluydu cepleri yarınlar avuçlarında


işte o bendim ben!




Afişleri yırtık bir filmin
perde arkasına sığınan yanımdı
asma altı sevdalara uzaktan el sallayan
çocukluk yıllarıma özlemdi
körebe oynanılan sıralar
şimdi, ya şimdi nerdesin!
Büyümeye kalem tuttu ellerim



Kış’ta aralığa kafa tutan benim!



Adıma söz, kefaletidir heceleyen
hislerinin değdiği yanımdı
on iki’li saatlere
kabuk bağlayan yanlarım
tütsülenir tüm izlerim, adım sevdaya karışır
zanlısı olur hüzün ayakta kalışımın ve bir el sıvazlarken hayatın sırtını




Şimdi
hislerinin çürüdüğü y/anım
senden geriye hiç bir şey yok
içi boş bir gemidir ekinoz kokulu
siyahımadır adımlarım faili meçhul



Karışırım saçlarına karanlığın, gün doğumlarıyla...



Siyah İnci /Yasemin Şen