Kalem, kâğıt, azap…
Kalem, kâğıt, azap…
Kalemim kâğıtla buluştuğu an Cümleler azaba gebe kalıyor Beni koca efkâr bastığı zaman İçimde ki volkan şaha kalkıyor Bende kalem, kâğıt; eşittir azap Ruhumu keskin bir sızı sarıyor Gönlümde ne varsa oluyor harap Harfler birleşince hüzün oluyor Noktası yoktur derdin kederin Her cümlemin başı acı oluyor Bunca yıllık sevgiliye hasretin Sonu vuslatta hayal oluyor… Kalem, kâğıt eşittir azap Bu üç kelimedir dimağımı kemiren İfadesi yoktur, derûni duygularımın Kalem, kâğıt ve azap; karşılığı ben… |