hayatın bir yerinde duruyoruz
aşk yok
sevgi yok
olan yalnızlık
sen varsın
sadece hayatın bu deminde
çocuklar kuş misali uçmuş
kendi rüyasında
hayattan yorulmuş
bezgin bir eş çoğu zaman
sanada cazip gelmeyebilir
aynı kadın
aynı sabah
aynı akşam ve sevişmeler
onlarla sanki duruyor hayat zamanda
aklında şimdi artık olmayanlar
gidenler
yok olanlar
birde çocukluğun
tüm bunların arasında
aklının en taze yerinde sürekli sahnede
hep onlar olsun istiyoruz
yanımızda
yakınımzda
ber el uzağımızda
yaşamak nefes almak değilki
biliyoruz
ama
zamanımızı nefes almakla geçiriyoruz
ufak bir heyecan katmak lazım
bir kenarından
artık yürümeyi unutmuş
nefes alan hayatımıza
ne bileyim becerebilirsek
aşık olmayı denemeli
yeniden bir heyecan
sabah yürüyüşlerinde rasladığın
sana gülen kadınla
elindeki su şişesi
belkide paylaşmak içindir
yanıp kavrulan yalnızlıgın
sendeki travmasına
korkuları bir kenara koy
hatta boş ver
değişime
ihtiyaç var çık kozandan kanatlan
zaten kaç günlük saltanatın kaldı
ne bileceksin
bir gün bile olsa
kelebek gibi yukardan bakacaksın
bak bu sonbahar bile olsa
güneş bu vakitlerde sıcak
kalk o banktan
yıllanmış agacın altından
bir gayret
yine önünden geçiyor
belki sana lazım olan kan
belkide hala alacagın vardır
bitti sandığın hayattan
sana bakıp geçen
elindeki su şişeli
sana gülen kadından