Gönül soframa katık,aşk şerbetime zehir oldun yıllarca,
bir an olsun,bir an be!düşmedin yakamdan ey!YALNIZLIK,
muhtaç olduğum şu alemde birazcık şefkat ve azcık sevdaydı,
çok gördün bana çok,
kul ettin beni kendine ,
köle misali sürdün gönülden gönüle,
bu kadar mı zordu bir damla sevda vermek şu garip gönlüme,
hak etmedim mi bu kadar cefadan sonra mutluluk bir nebze.

Çek o lanet ellerini yüreğimden yeter,
bende yaşamalıyım aşkı,o yemyeşil sevda bahçelerinde herkes kadar,
yalnızlık rabbime mahsus,
beni bırak ey! yalnızlık denen GADDAR,
anlamalıyım bende en az aşkı,sevdayı,
bir mecnun,bir ferhat kadar.

Konacak gül mü kaldı ey! divane bülbül,
ve aşk dediğin eskidenmiş,
mecnun’u çöllere düşüren,ferhat’a dağları deldiren ey! sen AŞK,
şimdi neylersin,
neden sahte gönüllerde oynaş eylersin,
boşuna mıydı sen için çekilen bunca çile,
boşunamı can verdi onca sevdalı yoluna,
ne oldu ki böylesi mahçupsun ve boynu bükük ,
sahte gönüllerde...NE OLDU...