BİR AYRILIK HİKAYESİBİR AYRILIK HİKAYESİ Ne giden bilir Aslında gitmemesi gerektiğini. Ne kalan gidene dur demesini. Çünkü, ne giden bilir Aslında ne çok sevildiğini Ne kalan,gideni ne çok sevdiğini. Pişmanlık olsa da çoğu kez ayrılıklar. Attığı ilk adımda kanasa da yüreği, Dönemez. ’’Gidemiyorum işte’’ diyemez. Boğazına bir yumru gelir tıkanır nefes alamaz ama yine de gider işte K/a/ederini sırtına vurup... kalan farklı mıdır sanki, ‘’Gitme!’’ diyemez. ‘’Sensiz dünya yaşanılası değil’’ diyemez. Ardından baka kalır sevdiceğinin. Ve,vedalaşırken sevgililer, Uzaklara dikerler gözlerini… Ya uzaklara bakarlar, Ya sadece omuzlara. Oysa buluşsa gözleri Bitecektir ayrılıklar, ‘’Gitme!’’ dese, kalan meselâ. ‘’Gidememki,’’ dese diğeri. ‘’Gidemem, çünkü sen bensin Ve ben kendimi terkedemem’’ Ama buluşmaz gözler her nedense. Sonra gider sevgililer uzak ülkelere. Aynı kentte de olsalar Uzak diyarlardır artık gidilen bilinmezlikler, Köprüler atılmış, Dönüş yolları kapanmıştır. Keşkelerle başlayan ayrılıklar Meçhule giden iki yolcunun Pişmanlığıyla son bulmuştur.... Birgül KIZILKAYA 28.10.2010 İZMİR |
Her yaşanmışlıkların arkasında doğacak bir doğru vardır Dogan dogru yapıcıysa haktır bence
Yol ayrımı hayraysa varsın olsun hayat içinde her ne içinse bence KUTLARIM ANLAMI TAM YERİNDE