Yol geçen hanı
yüreğimiz han kapısı gibi yirmidört saat açık
gönlümüz cennet bahçeleri kadar geniş acılarla yar busesidir diye sevişiriz ve yalnızlık sanatının ustasıyız, çok şükür lokmadır hırkadır eyvallah ile sevindiğimiz yormadık aklımızı samanlık, arpalık için bilen bilir hangi bağlarda nasıl didindiğimiz ruhumuza gıda hüzünler toplamak için neşemizde ağlar efkarımızda tüter gölgemizdir halimizde bir yeşil kefen bezimizdir hüzün sevince sevdamızda, susunca nazarımızda yanar şarabımız, keyfimiz, iki gözümüzdür hüzün |