Ruhum çevrim dışı , ben bile ulaşamıyorum kendime !...

Gecemiydi hüznü yaşatan, yoksa hüzünmüydü geceyi matemiyle demlendiren.



Neydi bu kadar beni üzen,
senmiydin derdi salan gönlüme ,
yoksa sensizlikmiydi dert olan gönlüme .
Sevgi neydi ,sevgi sevgilin sevgisiyle pişmek mi,
yoksa sabırla hiçlik elbisesini giyinmekmiydi ?.



Yanarak sevmekmi ,severek yanmakmı ,



aynımıyıdı her ikiside hayır değildi!.



Ben seni yanarak sevmeye başladım ,



severken yanmak sevmenin gerçeği değilmiş



işte bunu şimdi anladım...



Sen bir cam ustası
ben elinde cam’ın ham hali sevgili,
ben pişerken o aşkın narında,
sen şekil vermelisin bana hiç olmanın yolunda ...



Yolum yoluna düşeli varlıgıma kattığın hiçlik,
hiçliğimdeki varlık kadar anlamlı olmamıştı ...
Sabır elbisemi giydim ,hiç olmak, hiçlik olmak yolunda.



Berzah alemine ulaşırken yüreğimi yakan cam ustasını yanarak sevdim



Canıma yakan acı katan yakmalarını çok sevmekmiş ,bunu şimdi yanarken anladım.



Ey sevgili varlıgıma kattığın hiçlikte hüznü demliyorum gecenin mateminde ..


Jasmina...