ÖĞRENCİ(M)
sırtında taşıdığın yağmurunla
sökük eldivenlerinden parmak uçlarındaki kızarıklığı gevrek pembe dudaklarınla ısıtıncaya ayakkabılarından çorabına tırmanan rengârenk çamurlar teninin sıcaklığıyla kuruyuncaya düşlediğin tek “yol”un ulaşmak istediğin tek “hedef”in sayısız seçenekten sadece bir tanesi olduğunu anlayıncaya “bugün”ün “dün”den farksız “yarın”ın ise “bugün”ün devamı olmayabileceğini kavrayıncaya bundan sonra yaşayacaklarının şu ana kadar yaşadıklarından farksız olduğunu yaşamı değişik ve oylumlu gösterenin -aslında- betim ayrıntıları olabileceğini öğreninceye bildiğimi zannettiklerinin bana ait olmadığını sende açığa çıkanlar olduğunu ve bu taşımanın içinde “çıkar” olmayan tek ilişki olduğunu “değer” dediklerinin sendekilerle anlam kazandığını sezinceye kadar sınıfındayım |