Biz milletçe biriz,
Hiç devrilmedik.
Koca çınar yıkıldı,
Biz ayaktayız.
Kara kâbustan gök sarsıldı,
Çöktü yeryüzüne.
Dağ boyun eğdi rüzgâra,
Biz hiç bükülmedik.
Bu kâbuslar vız gelir,
Islatamaz bizi bu sağanaklar.
Korkumuz yok sizden,
Biz atiyiz korkun bizden.

Biz eğilmedik,
Boynumuz bükülmedi.
Her karanlık,
Aydınlığa gebe.
Her sağanak gök kuşağı çizer,
Bizi ıslatamaz bu sağanaklar.
O an umutlar yıkılsa da,
Baş aşağı devrilmedik.
Namerde diz kırmadık,
Hiç yere düşmedi ülkümüz;
Unutmadık maziyi,
Biz atiyiz korkun bizden.

İsa nefesi var bizde,
Korkuları yenen,
Yeniden dirilten.
Sevdalı bir yürek kalbur gibi,
Karabasanlar korksun bizden,
Hiç unutmadık yeminimizi.
Hiç susmadık ,hep konuştuk,
Bitti dendiği anda,
Yediden yetmişe dirildik;
Gök kubbenin sevdalısıyız,
Biz atiyiz korkun bizden.

Biz bir kişiyiz,
Bir iken binler oluruz.
Naramız âlemlerden duyulur,
Yumruk gibi sıkılan avuçlarımız,
Balyozdur bizim.
Gözler bize baktıkça,
Oklar saplandıkça,
Kan revan olsa da ciğerimiz,
Biz hiç ölmeyiz.
Bir ölür, bin diriliriz,
Biz atiyiz, korkun bizden.

Bu şiirimi bu günler için yazmışım demekki