YUNDUM
(erken yola çıkan sevgili SAFFET SOYÖZ anısına)
Saf-etler doldurdum Küp-lerime kapaksız Bir “ten işçisinin” Maskesini çaldım Takıp Yosun yataklar açtım Yüzlerin yansısıyla buğulu Bir “ten satıcısı” Maskesiyle Buhur tütsülü gecelerde Boynu vurulmuş sevdalar İçtim Sappho’nun maskesiyle Zevk acısını çektim Aştım Bir şair maskesiyle Sofralara kuruldum Tıkındım Tıkandım Sinsice ve ustaca Öpülen düşlerimi -ten-imi “an” oldu Kırk tas ay ışığıyla Yudum. |
merhaba
size