ESFEL
Ah Tamara ah
Bir bilsen yalnızlığımı İsrafilin suru öteli Duysan avazımı Ölümlerin esfeli almış Cehl içinde halkımı Kaybettim çok oldu Cihadımı Gider oldum Götün götün İnada değiştim Üste verip İzanımı Yalanım çıkmasın diye Mühürledim Kitabımı Üç kitabın yamyamları Oturmuş körün körün Rastgele çalakaşık Yemekteler İnsanımı Saz ovasında gönü kalın dev mandalar Sineğe kuyruk salar Kulak şapırtatır Samırtlanırım da Dengildemez yenildikce Ayaklara secde eder Gölge gölge Karanlığım Eşrefi tek ben mi kaldım Bunca sefil ölünün İsrafil ah İsrafil Surunu çabuk öttür Yiğitler misali Düştüğüm yerden Gerçekleşsin KIYAM ım |
yarını söndüren karanlık
ve köhnemiş aklıyla aklayamaz gölgesini
/
sen ey ciğerpare
yok olmanın faslı değildir ömür
yoksulluğu silkinip başla dendi bize
umudu kınından çıkararak
/
sen ki bağışlanmış
bir dünden gelensin
kendini bağışlamak hakkını bil
ve sabrın mevziini tut dualarınla...