Efkâr
Akşama düşmeye başlayınca yıldızlar
Mektup yazacaktım eski zamanlardan Efkârı katık etip Meyhane çıkışı nara atıyor Kendini delikanlı sanan ihtiyar adamlar Ellerinde izmariti kokmuş Son bir nefes veriyor Sarhoş şarkılardan Dumanı hep gri adım Bir basamak daha Çıktıkça ayazda üşüyor İndikçe kuytular ateş Yine efkârı tütüyor gecenin Akşamdan kalma akşamlar Bir yerlerde birileri uyuyor Birileri ağladı ağlayacak Düşen en parlak yıldıza yasladım başımı Adressiz isimsiz kelimeler düştü Donmuş parmaklarımdan… |