yaşam rüzgarı
kaderin yamağıyım ,ahlar vahlarım!
hergün yeniden doğar, şüpheli sabahlarım, ne kadar ilerlersen hayat yolunda! geriye gider hep adımlarım. ellerimi saran bu,hüzün ateşi! yüreğimi dağlar diye korkarım, benden önce uyandı yine güneş, hep bu son dediğimde ;başladı sevdalarım; çoktan sarardım soldum! savruldu külüm, kül olup yanarken,neylerki ölüm,! talihim karamsar,bense kördüğüm; birsevda rüzgarıydı,en son gördüğüm. insanı yaşatan onur,şeref,haysiyet! yaşananlar görüntüden ibaret, birgün biri bu ipi,çekecek elbet; nasip olursa bir dilim ekmek; nasiplenirim,ölene dek. Boyabat’lı. mehmet sancak |