Sinimmar’ın mükafatıNuman bin Münzir İranda şahtı Yani bize göre bir padişahtı Dünyanın safası zevkini bilen Adildi ne zulmü ne kini bilen Halkını severdi, etmezdi eza Çok da affederdi vermezdi ceza Köşk yaptırmak için aklını yordu Eşsiz olsun diye düşünüyordu Ülkenin en büyük ünlü mimarı Sinimmar’dı yapmış nice imarı Sinimmar’ı herkes sayar, severdi. Huzura çağırıp emrini verdi Ona iki sene mühlet vermişti İnşaat vaktinde sona ermişti Sarayı görünce şah memnun oldu Hayret edip durdu sevinçle doldu Gezdiler her yanı, terası bile İndiler mahzene heyecan ile Sinimmar dedi ki Şah-ı şâhânım Sizi memnun görmek en mutlu anım Sarayın dünyada emsâli yoktur Bunun anahtarı işte şu oktur Okun yanında ki yeri açarsın Üçüncü taşını çeker kaçarsın Size yol gösteren o gün ok olur Bir saat içinde bu köşk yok olur Numan bin Münzir de onu çok övdü Yalnız kalınca da döşünü dövdü “Şimdi başkasına yapar eşini Yere sermeliyim onun leşini Ya da şifresini bildirir ele İnsan bu bir kere kızmasın hele’ Sinimmar kendinden emin olarak Mükafatı için sevinç dolarak Saraya gelmişti şah onu bekler Yanında muhafız, sadık köpekler İşaret ederek yere attırdı Ona mükafatı böyle tattırdı Sinimmar hızlıca yere inerken Dedi: gaddar şah’ım davrandın ergen Bundan böyle benim ahımı taşı Size söylemedim ikinci taşı Bir taş daha vardı sigortasıydı O da mahzen katın tam ortasıydı Her sene çıkmazsa yerinden eğer Saray secde edip yerlere değer İyilik yaparsan bekleme kaç git Sinimmar’ı düşün gözünü aç git Şah acele edip öldürdü onu Tahmine gerek yok hazindi sonu Mikdat Bal |