ANI TAŞLARI-V
Yorgun duran,uyuyan gölgedir
evleri midyatın kirli sarı eksik ve kırılgan... Antik çağların rüzgârı çalar kentin kapılarını. Güneşle yıkanan mezar taşlarına uyanır çocukluğum öper aşık kemiklerine kapanmış ellerini toprak damların kuytularında gençler duvar deliğindeki yuvasına minik bir serçe konar. Süzülürken kırlangıç sürüsü, Liceli atlılar kadar haşin okşar göğü gökgürüitüsü . Yudumlar Güneş’i günbatımı. Arnavut kaldırım taşları döşeli avlularda göçmen yalnızlık. ninesinin ceplerine saklar kendini çocuk. Kuru üzümü, nane şekerini trahom açar gözleri; uyanır varlığa özlem Kime baksa çevrilen bakışlar. taş kemerlerde kırılır düş. Büyür içinde büyümek |
Tebriklerim ve saygılarımla.
ayşe1 tarafından 10/11/2010 6:20:48 PM zamanında düzenlenmiştir.