SEVGİ ÜZERİNEŞehrin soğuk nefesinde tutuklu kaldı cümlelerimin özü. Kuruyan yaprakları kucakladı hüzünle kabaran ruhum Baharın sıcağını aradı kan damarlarım Gözlerimi kapattım sessizce bir süreliğine hayal etmeye çalıştım sevdiğimi beni mutlu eden gülümseyişini kulağıma fısıldadığı aşk sözcüklerini, serin bir rüzgar itişiyle sendeledim açtım gözlerimi anın keskin yüzünde suretini nefret kaplamış insanları gördüm Ben, bende sevdanın kırıntısını yeşillendirirken Şehri dolduran kalabalıkların telaşlarını gördüm. Şükür ederek başımı gökyüzüne kaldırdım. Sevgimi benden almayan Rabbım için ağladım. Ne güzeldi şehrin ortasında, soğuk kaldırımlarda yürüyen sevgi dolu bir gariban olmak. Nefretin yalayıp yuttuğu o yalnız ruhlardan olmamak. Bin kerede ayrılsam sevdiğimden yeniden doğmak isterim küllerimden sevgi çoğaltarak. ALEV YAVUZ 09/10/2010 |
insana en çok yakışan özellik..
hatta karakter demeliyim..
evet sevgi bir karakter olmalı..
ve her insanın canına yapışmalı..
harikaydı şiir..
kutlarım dostum..
sevgimle..