Bilyelerin Sahnesi
Uykudayım ,
Hiç bir şey hissetmiyorum , sevgi ,acı,aşk,kötülük ve benzeri hikayeler hepsinden uzak durumdayım , rüyaya daldığımda insan olduğumu dünya diye bir şeyin olduğunu unutuyorum, Yani karanlık sokakta hareket etmeyen bir taş gibiyim , kafama silah dayanmış , hareketsizim ve korkuyorum , silah patlıyor ve film şeridi gibi her şeyi bir anda hatırlıyorum, sanki gökyüzünde ki bulutun yağmuru yeryüzüne çaresiz bir şekilde bıraktığı gibi yalnızım ... Bir daha hiç uyanmıycam sanmıştım , Şimdide bir rüyadan kalkıp hayat denilen rüyayı görüyorum , (N) Anladım ki ; Bilyeler beyimde ilerliyor, Acıya,Sevgiye her yere çarpıyor , Fakat kaldırımda bir çocuğu unutuyor, Bilyesini kayıp etmiş renkleri ise hayallerine savrulmuş Bir çocuğu Sus kelimesiyle savuruyor ... ..................... Resimlere bakıyorum , Üzülüyorum, Düşüncelerim işkencede birçok kişi tarafından kınanıyorum, Ne yapmam gerektiğini bilmiyorum , Kendimi şiirlerde buluyorum, kalemin masanın üstünde duruşunu seyrediyorum, Benim gibi hareketsiz bana en çok benziyen yönüde gizli bir gücünün olması , Ve o gücü hayal ediyorum , Kalemi elime alıp yazmaya başlıyorum , (N) Anladım ki ; Bilyeler beyimde ilerliyor, Acıya,Sevgiye her yere çarpıyor , Fakat kaldırımda bir çocuğu unutuyor, Bilyesini kayıp etmiş renkleri ise hayallerine savrulmuş Bir çocuğu Sus kelimesiyle savuruyor ... ..................... |