unutamıyorum senelerimi
darma dağınım bugün kalbım yaralı bense deli dolu
aklım hep yardadır kafamdan bir türlü atamıyorum içim de onunla ilgili darmadağın volkanlar her an patlamak üzereyim asırlarda geçse unutmaya yüz tutmaz bir sevda işledi kalbime kilit yedim sanki dilim tutuklu ellerim kelepçeli gözüm onda gitmek istiyorum ona ayağımda pranga neden isyanda bulunmayayım neden acizlikle suçlamayayım kendimi dalıyorum bazen derın hülyalara dönerken hülyalarda birden göz yaşıma hakim olamıyorum tutuluyor nabzım kekelıyorum sonra serin bir su üzerime dökülürcesine ateşlerde yanıyorum özlemıyle kendimi yakıp yıkıyorum delice seviyorum aşağı yukarı on sene hep onunla yaşadım bazen isyan edıyorum ama unutuyorum ya yaşamasaydım bukadar yıl bu da güzel deyip avutuyorum kendimi |