Hasretimi VuslataDalda duran yaprağa,yeşil rengini veren. Karanlık gecelerde,karıncaları gören. Yarattığı kulları,koruyup gözetleyen. Hasretimi vuslata,çevirecektir elbet. Güneş’i gökyüzünde,sabit tutan gücüyle. Evrenlere sığmayan,sığan kalbe sevgiyle. Boş etmeyip kulunu,ilgilenen derdiyle. Hasretimi vuslata,çevirecektir elbet. On sekiz bin alemi,yoktan yere var eden. Yarattağı canlıya,türlü nimetler veren. Kula gelen her derde,türlü deva halk eden. Hasretimi vuslata,çevirecektir elbet. Kullarını hatadan,günahlardan men eden. Kuyudaki Yusuf’u,Mısır’a sultan eden. O’na seslenen kula,şefkat ile ses veren. Hasretimi vuslata,çevirecektir elbet. O’na açılan eli,geri boş çevirmeyen. Kul O’nu unutsada,O kulu boş vermeyen. İmtihanlar halk edip,kullarını deneyen. Hasretimi vuslata,çevirecektir elbet. |