Ne çok sevmiştim onu dedi,ağlayacaktı
Kaldı gözü yollarda,yol uzun,yer uzaktı
Yaşlar hem yanağına,hem yüreğine aktı.
Elindeki mektuba düşürdü gözyaşını
Kaybettim işte dedi bu sevda savaşını

Kalbini kilitleyip anahtarı yok etti
Bomboş kalan kalbine hicranı davet etti
Adım adım yokluğa,kimsesizliğe gitti.
Bu yalnızlık bir ömür bırakmadı peşini
Kaybettim işte dedi bu sevda savaşını

Evi-yurdu terketti,kalmadı izi bile
Diktiği gülleri de isyan eder bülbüle
Aşk yerine hicranı yerleştirip gönüle
Cennet yurdu bırakıp aldı gurbet kışını
Kaybettim işte dedi bu sevda savaşını

Dünyası zehir oldu ah vahla geçip gitti
Bu bir sessiz çığlıktı,bir içli şikayetti.
Hem gurbet,hem bu hicran yüreğini eritti
Derdini söylemedi,yalnız sıktı dişini
Kaybettim işte dedi bu sevda savaşını.

Gurbet elde hayatı sanki vahasız çöldü
Nilüferi olmayan dipsiz bulanık göldü
Bilen yok,nerde nasıl ve hangi günde öldü.
Dört müslüman omuzda taşıdı naaşını
Biri daha kaybetti sevdanın savaşını


NİLÜFER SARP________30 EYLÜL 2010