DELİ GÖMLEĞİ GİYDİRDİLER
Ellerine geçirdiler ya beni deli diye
Utanmadan gülüyorlar bir de halime Kim dinlerki beni,dinlemediler bile Yalvardım yakardım deli değilim diye Haykırdım direndim ama dinletemedim Konuşulanları duydum,neymiş deliymişim... Getirdiler beni bir odaya itercesine tıktılar içeriye Ellerinde beyaz uzun bir gömlek Giydirmeye çalıştılar istemiyerek Arkanı dön dediler gömleği üzerime geçirdiler Uzun,uzun bağcıkları vardı,sordum söylemediler Neye uğradımı anlayamadan,giydiriverdiler... Düğme dikmeyi unutmuşlar,yerine uzun bağcıklar takmışlar Demir parmaklı tek yataklı bir oda ya getirdiler Uzun kalın iri demir zincirleri ayaklarıma geçirdiler Ellerimi arkama sakladım yumruk yaptım yalvardım Özgürlüğümü kısıtlamayın ne olur, dedim Gözlerimden akan yaşlarıma bile aldırmadılar,neyleyim... Suya bile hasretim bu yapalaynız odam da Yemek veriyorlar ne tadı var ne tuzu,sevgisiz aş olur mu Her sabah gelip sorulara boğuyorlar ve bir sürü beyez önlüklü Daha ne kadar dayanırım bilemiyorum bu soğuk odaya Kalem kağıt istedim ALLAHtan istediklerimi verdiler Yüreğimi döktüm Aşkımı anlattım ,güldüler... Takvim yaptım kendimce parmaklarımı sayarak Duvarlara çizdim kara yazgımı,kötü alın yazımı Umudumu yitirmedim dayandım sabrettim Yıldırımlar şimşekler çaktı beynimde pes etmedim Şahidimdir bu oda yalnızlığıma özgürlüğümü verin Bu bağcıklı deli gömleğini nasip etmesin bir daha bana... Kara sevdaymış yakalandığım hastalığım Şikayette etmedim kendimden başkasına Neler gördüm neler geçirdim sevdamdan yana Yana yana Aşkımı ararım bulun geri verin bana Dayanılmaz yalnızlıkları yendim tek başıma Aşk mış meğer bu tatlı bela, ne AŞK mış bu tatlı bela... |