i$TE BEN YABAN GÜLÜ
yabanellerinde solmadan acan bir cicek,yani ben yaban gülü
bagzen ya$iyorum,bagzende ölü ruhum gurbet mezarlarinda hasret cukurlarinda gömülü attilar beni gavur Almanyanin ortasina gizli gizli karanlik gecelerde gidip,nöbetci durdum sevdiklerimin kapisina insan bu kadarmi vicdansiz olur ayni karinda yattigi,ana bir,baba bir,bacisina yava$ yava$ ölüyorum sanki,kalbim dayanamayacak artik bu hasret acisina hasretin kitabini bir gecede bin sayfa yazdimda bitmedi ne belali ba$im varmi$,gurbetelde cekdigim cileler hala gitmedi hayalleri geldi yanimada,sarilipda birkez beni doya doya öpmedi dört duvar evime kendimi hapsettim ne kapiyi acasim,nede calan telofona bakasim var sacimi ba$imi yola yola,avaz avaz bagirip yettin gayri kader canima ,diyesim var iflah olmam ben artik arkama bakmadan dönülmez diyarlara sürgüne gidesim var unuttular beni ne ararlar nede sorarlar rüyalarinda görseler öldügümü, vah demeden hayra yorarlar varsam yanlarina kapiyi acmaz, beni gerisin geri gurbetin buzdan soguk kucagina geri kovarlar icimdeki ya$ama sevincim öldü umutlarim hayallerim gelecegim söndü yalan dünya sadece benim icinmi,yillardir acili döndü öldürdü ruhumu karanlik gecelere beni $aiir diye gömdü |