Bugün sıradan bir gün
gece uykumu bölen fırtına olmasa
anlatacak hiç bir şey yok
haftananın başı okul ve iş
çocukların uykulu halleri çok hoş
yarı uykulu okul önünde kısa veda ile başladık
hayatın bize verdigi bir günü daha harcamaya
bir devlet dairesinden başlayacaktı
bu sabahki kısa döngü
içeri girdim mesai başlamıştı ama
aması malum memurlar yok ortada
olanda çay simit bir boğaz derdinde
vatandaşsan işin beklemek
bende öyle yaptım ortada bir sandalye
ucuna ilştim yanımda bir küçük saksı
küçük bir ağaç yarı yeşil yarı sarı yapraklı
dalmışım beklerken bir ara hayal dünyamda
bir ses çok değişik hüzün dolu
biliyormusun ben hiç yağmur görmedim
tam tamına yirmi bir aydır burdayım
güneşi de görmedim ama şu camdan ışığını almaktayım
bana çiçek diyorlar ama ben ağacım
kafamı çevirdim baktım sanki gülümsedi
yapraklarındaki tüm cansızlığa rağmen
kimse bakmaz burada bana yanıma otursada
kimi elindeki kağıdı buruşturur koyar toprağıma
ben bir canlıyım nefes alırım su içerim duyarım
görmediğimi sananlar var ama asıl görmeyen onlar
seninlede konuşmayacaktım ama suyunu paylaştın
kuruyan toprağıma can kattın candan gönülden
sende gideceksin az sonra hayatın çizdiği yolda
ben de burada yağmura güneşe hasret hayatta
yaşamanın verdiği hazzı eksik gedik tada tada
sıradan bir günün boşluğuna sıkışan bir sohbet
unutulmazlar arasında yıllarımı süsleyecek kesin
rüyamı gördüm ağaçmı konuştu hiç önemli değil
önemli olan hayat her haliyle yaşanmaya değer
bu çok daha önemli söyleyen insan değil ağaçsa eğer