Suskunluk bağlar;
Durdurur da, şu aciz kalan elimi
Kitler; tövbeli ağzımla, o lallık dilimi
Ellerimse; umutsuz kördüğüm kalır, şu nar gönlümde
Yüreğimi yakar da kavurur
Bazen kendi içinde
Bazen de, karşı köye doğru savrulur

Gönüllerin ortasından akan, koskocaman bir nehirdir
Köprüleri atmak ister yüreğim, birliğe sevgiliye
Hepte nedense, sonu tehirdir
Aşkı yakar da kavurur ölesiye
Karşı köyün temeli çürük,tutmaz ki toprağı tez çöker
Sel olur yüreğimizden akar, içine alırda bırakmaz giden
Doğruya meyleden, kötülükten korkarak da ürker
Kopar,umutlarım en hassas olduğu yerinden

İklimler boğulur da durur, o kurak vadide
Gönlümün tam orta yerinde, bir güneş parlar
İçimde, özlemimi yakar da yakar
Yıldızlar kaymış da akmış, yanık yüreğimde
Tebdili kıyafetle dönerler, huşuyla yörüngemde
Nefesim sıkılır, utanır da çekiniverir arlar

Ben hiçler diyarında kalan, dağların nasipsiz delisi
Bağrımda yeşerttiğim sevginin, arsızdır isterik hissi
Yürek deli bir dana gibi, koşar durur elin bozkırların da
Bedene bir kan damlarsa, korkular yerinden azgın fırlar
Hayatta şehvettin hisleridir, gözleri karalara bağlayan
Döner dururuz kör yörüngemizde, düşünmez hakkı yâr
Atılan yanılmış adımı, iç yangınlarıdır dağlayan
Yar da şu göksümü bir bak, içinde neler neler ki yanar

Sabrın sınırlarında dolanır, aşılamayınca kopup da dağılır
Bir kez gülüşe, nice canlarımız kanar
Sevdanın yelidir, yüreği kökünden koparır
Anlaşılmazlığın doğrulmaz eli, çekil tutunduğun o yerden
Bir yaban gülü, sessizce kalkarsa bir gün yerinden
Girerse eyer,gönlümün viran olmuş kara bağına

Deryalar gözümde; harap bir çeşmede, bir tek damla olur

Kalbimin dinmez sızısı, ummana dermanları dokur
Gerçeğin beş dakikasın da, yüzyıllara “Hakk’ın” bahtı kurulur…

(20.09.2010)AZAP…