gönlüm hoş bir divane
gönlüm hoş bir divane
umutsuzluğun peşinde çıkmaz yollara daldım aklım hep sen dedikçe nice ümitler vardı bende şimdi bomboş ellerim başım önde kendimi yollara bıraktım hep seni düşündükçe geçip giden senelerde ömür tükeniyorki ne çare yaralarımı hep kendim sardım seni deli gibi sevdikçe yüreğim kaldı sende canın sağolsun geri vermesende her geleni sen sandım hiç gelmeyeceğini bilsemde şu canım sığmıyor bedenime bir derman arıyorum kendime belkide ben çok geç kaldım uğrunda herşeyi feda etmeye |